کیفیت زندگی دربیماران نارسایی احتقانی قلب: مقایسه آن با سایر جمعیت ها

مقدمه: نارسایی احتقانی قلب یکی از مهمترین بیماری های مزمن در سراسر جهان می باشد که بیماران مبتلا به آن با عوامل تنش زای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی آنها می شود. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی بیماران نارسایی احتقانی قلب و مقایسه آن با جمعیت سالم و سایر بیماران مزمن انجام شد. ضمن اینکه ارتباط کیفیت زندگی با شدت بیماری و سایر مشخصات فردی اجتماعی بررسی گردید. روش: در این پژوهش توصیفی، کیفیت زندگی 125 بیمار مبتلا به نارسایی احتقانی قلب بررسی گردید. نمونه گیری از مراکز درمانی شهرهای مراغه و بناب به روش در دسترس انجام شد. برای مقایسه داده ها از 140 جمعیت سالم، 115 بیمار تحت درمان با همودیالیز و 106 بیمار مبتلا به سکته مغزی استفاده شد. داده ها با "مقیاس کیفیت زندگی بیماران مزمن" مشتمل بر دو بخش جمعیت شناسی و کیفیت زندگی بیماران مزمن و با روش مصاحبه جمع آوری گردید. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی مستقل، آزمون کای دو، تست دقیق فیشر، ضریب همبستگی پیرسون) با استفاده از نرم افزار (SPSS (15 استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد کیفیت زندگی در 6/49% بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب مطلوب می باشد و در زیر مقیاس کیفیت زندگی، بعد اجتماعی در 2/83% بیماران مطلوب بود در حالی که ابعاد روانی (2/63%) و جسمی (2/63%) در بیشتر بیماران نارسایی احتقانی قلب نامطلوب بودند. از میان مشخصات فردی متغیرهای جنس (p=0/017)، کسر تخلیه بطنی (شدت نارسایی قلبی) (p=0/001)، وضعیت تحصیلی (p=0/027) و وضعیت تأهل (p=0/009) دارای همبستگی معنی دار با کیفیت زندگی بودند. نمره کیفیت زندگی در بیماران نارسایی احتقانی قلبی (21± 9/134) مشابه بیماران همودیالیزی (21± 3/131)، ولی از دو گروه جمعیت سالم (2/28 ± 2/155) و سکته مغزی (6/33± 8/155) پایین تر بود. نتیجه گیری: با توجه به اختلال در کیفیت زندگی و ابعاد مختلف آن در بیماران نارسایی احتقانی قلب توصیه می شود خانواده ها و برنامه ریزان مراقبتی و مسئولین ترتیبی اتخاذ نمایند تا موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران گردند.